Ağlatıyoruz anaları bacıları babaları
Anadolu’muz az mı karın doyurmaya
Kardeşçe yaşamak varken dünyamızda
Gerek var mı eline kanlı silahı almaya

Ovalarımıza dağlarımız altından gölge
Çalıştıkta paylaştıkta yetmedi mi bize
Yedi bölgemizin yedisi de cennet bize
Gerek var mı elimize kan silahı almaya

Vatan diye ağlamadık mı birlik olup ta
Türkü Kürt’ü Laz’ı savaştık Kurtuluş ta
Düşmanlarımız niçin olsun ki aramızda
Gerek var mı birbirimizi kırıp vurmaya

Gözyaşı kimden akarsa ziyandır kandır
Bizi bize alçakça vurduran o düşmandır
Onlarla birlik olanlar halkını aldatandır
Şehitler ağlar gerek var mı savaşmaya

Ağrı’dan Fırat’a Dicle’ye kanlar akar
Ne ektik diktikte vermedi taş topraklar
Gönül uzanmadı mı size be gardaşlar
Allah diyebilen dur desin savaşmaya

Dağlarımda ceylanlarım var ürkmesin
Aklı olan el aklı ile kanla yürümesin
İnsan insana kardeş kalleşçe dürülmesin
Yaşam barışa geçsin gerek yok saldırıya

Gülmesi gereken gözler ağlıyor utanın
Her tarafı cennet olmalıydı can vatanın
Cehenneme döndü hakkımı insanımın
Barıştadır yaşam ne gerek katil olmaya

Vatanımız için şehit verdik yıllar önce
Sevinmedik mi yurdumuzdur deyince
Cennet yine bizim insana gül sununca
Gerek var mı elimize ölümleri almaya

Anadolu çöle dönmesin ağaç dikelim
Yanmasın cennetimize insafı ekelim
Geleceklerimize barış çalış öğretelim
Gerek yoktu kalleşler sözüne uymaya


Din dil ırk için Vatan mı bölünür
Din dil ırk diye candan mı olunur
Yar yanağında kopup niçin ölünür
Zaman ki zaten kısacık yaşamaya

Paşakahya uzatın elinizi barışın der
Zeytin dalı barışanlara sunuluyor der
Uyanalım vatan güzelliği yitiyor der
Gerek yok gaflet uykusunda kalmaya

M.Paşakahyaoğlu