Kumdan kaleymiş sevdamız
Oysa ne kadarda emek vermiştik meydana getirebilmek için
Sonunda başarmıştık da emelimizi
Görenler imrenir
Duyanlar kıskanırdı hani bizi
Hani şiirler bizim için yazılır
Şarkılar bizi söylerdi
Ressamlar aşkımızdan ilham alır
Sevdamızı çizerlerdi

Ve
İhtişamı dayanamadı rüzgarlara, fırtınalara
Hatta meltemler de çok şeyimizi sildi süpürdü
Sevdiğimiz yağmurlar
Her damlası yıktı bizi,
Çiseler bile adeta gümbür gümbürdü
Güneşi özledik
O da ihanet etti sevdamıza
Kuruttu kalemizi
Sıvamız dirhem dirhem döküldü
Kelebekleri severdik ya
Onlar da omuzlarımıza yüktü
Solucanlar bile içimizde adeta boylarından çok daha büyüktü
Böcekler ve kuşlar
Hatta kanaryalar bile çok şeyimizi aldı götürdü

Kumdan kaleymiş sevdamız
Dayanamadı kaderine
Doğanın acımasızlığına boyun büktü

Ve gördüm ki
Kumdan kaleymiş bir çoğu sevdaların
Yenik düşer zamana bir bir
Pembe tozları kalır avuçlarda umutların
Ya da geç kalmışlıklar ve pişmanlıkları anlatır
Dillerden düşmeyen ’keşke’ler
Acır sol yanı göğüsün ta derinleri
Sus pus olur diller adeta karalar bağlar
Ve ardından gözler pınar pınar
Gece gündüz gizli gizli ağlar…

Bahri Gören