Ne fırtınalar yaşadım sensiz.
Karanlık bir köşede gözü yaşlı çaresiz.
İtilmiş kakılmış üzgün ve kimsesiz,
Olsun; rüyada benimlesin ey sevgili..

Leyla mıydı mecnunu çöllere düşüren?
Ömrünün sonuna kadar giden serüven.
Neydi bilince gerçeği can veren?
Can içinde can, leyla olmuş sevgili..

Tüm geceler seninle uykuya dalarım.
Gördüklerimi gerçek sanıp kalkarım.
Tasdik için her gelene sorarım.
Sen hayal misin yoksa ey sevgili..

Gönlüm derdinle azap içinde.
Patlamaya hazır, volkan içimde
Adım deliye çıkmış halk içinde.
Ne olur bir seherde gel sevgili..

Çektiğim azap ve gözyaşı helal olsun.
Gelmesen de hayatım hep senle dolsun.
Bin canım olsa sana feda olsun.
Hepsi uğruna tükensin ey sevgili..

Varlığında kıymetini bilemedim.
Yüzüne karşı seviyorum diyemedim.
Gittiğinde; ağladım ama gidemedim.
Pişman olmuş bu vefasızı bağışla sevgili...

Yaşadıkça umuma seni haykıracağım.
Duymayanlara seni; zorla anlatacağım.
Bir gün mutlaka sesimi duyuracağım.
Seninle sen olacağım ey sevgili...
04.07.2002
Ahmet Çelik
Ceyhan