Sokak lambası
Mehtap
Ve
Ben
Akşamların değişmez üçlüsü
Göz kırpıyoruz yine birbirimize...
İkimizin yerleri sabit
Sokak lambası ışığında hüznüm ve ben...
Mehtap sa bir görünür bir kaybolur
Salınır
Edalı
Havalı
Yaralı...
Durmuyor yerinde
Kimi küser saklar yüzünü
Bir o yanda bir bu yanda
Kimi asar
Bir çizgi gibi incecik
Kimi kahkahayla gülüyor
Tepsi gibi ışıldıyor gökte
Salınıyorki haşmetle
Yıldızlar etrafında raksta
Onu mu? kaldırsam dansa bunu mu?
Derken sabah oluyor
Güneş doğuyor
Usul usul kayıp gidiyor
O ve yıldızlar gökten
Vuslat!
Bir başka akşama kalıyor...
Sokak lambası çok sakin
Işığı aynı
Yeri aynı
Duruşu aynı
Ve yalnızlığı
Ve vuslata özlemi
En yakın aşk ile arası otuz adım
Vuslat diye uzatıyorlar ışıklarını
Ha dokundu ha dokunacaklar birbirlerine
Tamda kavuşuyorum derken
Sabah oluyor
Güneş doğuyor
Vuslat!
Bir başka akşama kalıyor...
Ben her zamanki yerimde
Balkon demirleri ile özdeşleşmiş gibi
Seyrediyorum yine
Sokağı
Geceyi
Sessizliği
Değişken gökyüzünü
Özlem yine çağlıyor içerimde
Hasret yine ağlıyor
Sözlerimde...
Yollara,yıllara,vuslata kırgın
Gelmeyen yolcunun mateminde
Dinmek bilmeyen yağmurları karşılayan gözlerim
Yine en mükemmel ev sahipliğinde...
Dilimdeki şarkıda kavuşmak var
Vuslatı haykırıyor şiirlerim
Aşkı bekleyerek uzanmış olsada ellerim
Neyleyim değişmiyor kaderim
Mehtap gökte
Sokak lambası yerde
Ben balkonda
Bakışıyoruz birbirimize
Siliniyor gökten yıldızlar
Siniyor lambanın ışığı
Sönüyor gözlerimin feri
Derken yine sabah oluyor
Güneş doğuyor
Susuyor dildeki şarkılar
Pusuyor gönüldeki arzular
Vuslat!
Yine bir başka akşama kalıyor...

h.y.r.y__06.2010/Gazi Magosa

Nehirden__Denize