Bir kadını ağlatmak
Kalbini tren rayına bağlamak gibidir
Yataktaki hastaya eziyet etmek gibidir
Kirpiklerinden yanaklarına sızan her göz yaşı
Ağlatan kişinin hayatına bir bedduadır

Bir kadını ağlatmak
Karmaşık sözlerin anlamsız yüzü gibidir
Çaresiz bıldırcının
Dalda eziyet çekmesi gibidir

Bir kadını ağlatmak
Yüreklilik deyil
Acizliktir

Kadının yüreği saftır
Kalbi ince,aklı kıvraktır
Eğer boğazından geçerse acı
Hemen karabulutlar çöker gözlerine
Akmaya başlar sinsice derin mevzular
Çoğu zaman kimse farkedemez bu dertliyi
Issızlığın dar köşelerinde
Sessizliğe bürünür hemen

Benim sevdiğim gözleri kurudur
Çölün ıslak yüzü
Sevğilimin sıcaklığına muhataçtır
içindeki yaĞmur dışa hiç vurmamıştır
Süzülmemiştir aşktan yana gözden yağmur
Gülümsemiştir hep benden yana
Bilmez aşktan yana ne acı ne keder

Sevdiğimin gözlerini mekan tuttum
Bazen merdiven dayarım kirpiklerine
Açmış papatyaları toplarım nazikce
Asla utanmaz bu halden
Alışmış bir kere
Sevdiğinin yüreğinden gelen şımarıklığa

Hakan ÇİĞDEM