biz
‘aynı pabuçların tekleriydik’
kırk aşkla
kırk umutla
yarınlara bakan…

giydiler bizi
h oşaf çılar
halimize acımadan…

şimdi o
h oşaf çılardan
örselenmiş iki ökçeyiz
yine / de
aşkla / umutla
yarınlara bakan…

yürüyemezdi
yalınayaktı
elbette
yürüyemezdi / yukarıdan bakan…

eyy zelenika
şimdi sen o h oşaf çıyla he
mutluluğu
o ayakta !!!
sağ adım da
bu yaşta he
..... peh peh peh !!!
ya sonra
sonra da dama atılan…

benim aşkım
sensiz de yürüyor
kör / topal
seke seke / hep ileri
ve
soldan / soldan
asla geriye kalmadan…

20 kasım 2008


Not:*zelenika; Istranca Ormanları’nda yaşayan çiçeklerinin balı eczacılıkta kullanılan,yaprakları dökülmeyen yani hep yeşil olan.
Bulgarca, zelenika solmayan yeşil çiçek demektedir.
Kırklareli / Demirköy yöresinde zelenika; “ağu” adıyla da anılan bu çiçek “orman gülü” dür.Pembe,lila ve kırmızı çeşitleri de bu yörede yetişmektedir.
Mustafa Ermiş
Şair Araştırmacı Yazar