Gül;
Har-ı Aşkınla
Cam-ı lebin de, Nûs’unu sundun
Malik oldun tümden bedenime.

Aniden çıktın
Göğsünün iştiyak isteğinde
Gözlerinle akışta kaldın
Yüreğimin kör derinliğinde
Seni anar dururum, o ilk günden beri
Yürek parlar, sonsuzluğun güneş ufkudur derinliği
Unutulmazlığın vefa deryasın da, aşkımın geleceği
Elimle bulutları giydirdim, sana ebedi ve ezeli.

Sönmeyen tek ateşim
Aşkımın da yoktur hiç benzeri
Gel sevdam;
Asumandan akışta düşmüş, yağmur misali
Islat tüm bedenimi, içime işleyen yaşınla doluver
Aşkım, çiz bana ufuk da ki şevki
Bir tek atiye açılan yoluver.

Sen içimde yeşer, çınar bağlılığında dağla beni
Yeter ki sen uyanda, bana da bir apak bak
Şule şule yak beni, zülâl’inle coştur içimi
Sen sen ol, doğrulukta tek timsali
Varlığımın, tek ama tek iclali

Sembolüm
Gülüm ol,
Elim, kolum, bedenime aşkın ile dol
İrem’im yayıl gönlüme, aşkının vaveylasıyla
Canım;
Seni sararım bedenime, öz kefenim diye
Ulaşırız el ele birlikte o tertemiz atiye
Bağlarım ikimizi, sonsuzun ölümsüzlüğüyle.

(07.06.2010)AZAP...