kırgın yüreğim sana
gözlerden akan yaşlar
bir gün hesap soracak unutma
her damla özlemle doluyor yüreğe
yokluğuna mahkum ettin beni
sus yüreğim sus
kimse duymasın ağladığını
sevindirme sevmekten haberi olmayanları
yürek değil sanki dil yarası
her gece çırpınan yüreğim
yorgun düşer doğan güne
korkularımı saklayan bahçelere
günün kızıllığı vurur yüreğime
yorgun yorgun yüreğim sensizliğinde
çığlıklar büyürken içimde
sensizliğinde kayboluyorum
tut ellerimi bir tanem yoksa ben ölüyorum
hüzün rüzgarlarında savruldum ağladım
damla damla süzülüyorsun tenime

nedir seni aklıma koyuveren
günümü seninle başlatıp seninle bitiren
söyle bir tanem nedir seni aklıma koyuveren
gözlerindeki ışıltı sesindeki ahenk mi
sensizliğinde kaybolduğum geceler mi
cam kırıkları doluyor yüreğime
,hala kanıyor yüreğim

kırgın kırgın yüreğim sana
küskünüm doğan güne
sensizliğe mahkum eden gecelere
bir yarım ayrılıyor bedenimden
sensizliğinde kayboluşumu izliyorum
kan çanağı olmuş gözlerimle
günün kızıllığında
dalıyor gözlerim resmini çizdiğim bulutlara
bir ses sakın ağlama

bahçedeki güller yanıyor
bülbül küsmüş sevdasına
kelebeğin kanadı kırılmış gül dalında
bülbüller feveran eder gül yaprakları yerde
solmuş bütün hayalleri bülbül ağlamada
cam kırıkları doluyor yüreğime
dilim lal çığlıklarım içimde yankılanıyor
gözlerden yüreğe akan yaşlar
kor alevde yanıyor
beni aramadığın zamanlarda alıştım susmaya,
sus ağlama yüreğim sus
kırgın kırgın yüreğim sana
sensiz uyandığım sabahlara


HAYRUNİSA ŞENEL