sadece nasırlı cümlelerini yeniden duymak için bile onca yol gelmiş olabilirm.
kemiğime işlemiş gülümsemen için.
milyon tane belkiyle gelip bir keşkeyle dönsemde
sadece bunu kendime kanıtlayabilmek için bile karşında olabilrim.
"aptal! bak bana savunduğun adam buymuş..ben sana demiştim!"
diyebilmek için kendime..
sadece seninle kelime savaşlarının nasıl bir his olduğunu hatırlamak için bile
böyle yarım böyle zımparalanmış böyle yüzü yırtmış bir yürek yaratmış olabilirm.
kulağımdaki uğultudan başka türlü kurtulamayacağımı düşünmüş,
gözyaşından kale olmayacağını ispata kalkışmış olabilirm.
oysa yer çekimi kadar kati bir kanunu bile eritmiştik senleyken..
sırf bunları anımsamak için bile bugun burda bu masada oturuyor,
kokunu kokulardan ayırmaya çalışıyor olabilirm.
eski bir dostu görmüş mutluluğuyla değil belki
ama bir şeyin "eski"olduğunu kabullenebilmek için bile gelmiş olabilirm...
beynimin psikozları yollar çizdikçe onlarda kaybolmuş,
ve belki de sadece "özlemiş" olabilirm..
kimbilir....