3
Yorum
0
Beğeni
3,0
Puan
1168
Okunma
Bir adam tanıdım
Yoz mu yoz.
Sakalı beyaz ve sarı
Üstü başı toz.
Keskindi bakışları
Gurur ve kibir dolu.
Ona göre doğruydu
Bu yanlış yolu.
Anlattı usanmadan.
Dinledim sabırla.
Bir kavgada kırılmış kolu,
Bundan da bahsetti bir ara.
Hiç sevmezdi sağı, solu
Hepsi diyordu bana
Acı ve hasret dolu.
Sıyırdı kazağını, sırtı yara
Belli ki sebebi hapis.
Daha fazla dinleyemedim
Konuşması ağır ve pis.
Susturdum lafımla,
"İnsan yolunu çizmeli.
Ne olursa olsun
Başı dik gezmeli."
Güldü bu gafıma.
Bende de büyük gurur
Kabardı kaşlarım.
Yine sözümü kesti
Ben böyle adama başlarım.
Devam etti,
Ben daha toymuşum.
Dışarı yansıdı gülüşüm.
Bir kaç söz söyledi ve gitti.
Bu onu son görüşüm.
4.0
50% (1)
2.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz