Bir çiçek açmış iki taş arasında, yapayalnız
sanki tanır gib... içimdeki yangını
bir yer ki ayışığı gülden hoyrat
duygular yorgun düşüp kalıyor yarı yolda
başka biri oluyorsun istemesen de.



Bir yıldızdı yanardı küskün gecelerde
usumun gizli bir aşkıydı, kopuşu eski gülerden
anlıyorum şimdi, söküp atarken o mahsun vedayı
öfkeli bekleyişindir senin, kırık ve dökük
buruk ayrılıkları yitirmelerde öğrendik
kimse bilmez sevdiğim esmerleri
gülüşlerin bir güz yeli, kül renkli düşlerime.



Bir aşkın anatomisini düşleyen kadın
baygın yürüyüşleriyle, omuzlarına döküyor pürtelaş saçlarını
güne ısınıyor, dudağında narin bir karanfil
limanlarıyla yutum dilimi, ayrılığa vurmasın diye gemiler
ne kıskançlık nöbetleri tuttum ne de
bu çılgın denizin dalgalarında vuruldum.



Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
2.6.2010
Saat.23.49