Yeni değişimler gördüm, nice seni görmeyeli istanbul
kocaman gökdelenleriyle, bulutlarla sarmaş dolaşsın
bir zamanlar küçücük bir çocuktun
şimdi büyüdün kapılara sığmıyorsun
nasıl anımsamazsın kızkulesi’ni
bir gemi usul usul selamlıyor Boğaz’ı
işte tam bu sıralarda bir yatak gibidir su
sen değiştin, Beyoğlu’nda o eski sinemalar da yok artık
seni çağırıyorum kaybolan yıllardan
tuhaf şey...kim duyabilir ki beni
söyle, bildik mi uzlaşmayı ikimizce
yoksa, iki yakalı bir sahil mi
dilin dile değmesi.








Hey Emirgan nerdesin, ben aşkın şırasıyım
karışık mesajlar aldık, eski yosmalardan
şimdi,
bir şarkı var dudaklarımda
bestesini çaldım Zeki Müren’den
nağmeleri kuşlar gibi ötüşür.







İçimde Üsküdar kokulu bir çamlıca kızı
gözlerinde Sarayburnu, Taksimde tramvaya biniyor
ne kadar özlemişim İstanbul’u
ne tanıdığım sokaklar kalmış
ne de o eski dostlardan merhaba diyeceğim bir insan
hoşça kal İstanbul, ayrılyorum senden
yeni bir kent edindim kendime
sana küçük İstanbul adıyla seslenmek için.






Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
3.6.2010
Saat.0.1.4