Kırmızı gül uzattım, sevgimdir diye
Gönüller sultanına varırım diye
Belki de eteğinden tutarım diye
Sultan beni ağlattı “Sev” diye, diye

Sultana giden yol dikenli mi ola?
Uzatsam mı elimi tutar mı ola
Şu akan yaşlarımı siler mi ola
Canan beni bekletti”Dur” diye, diye

Gönül bağında gezen çoban olaydım
Keşke; elden, ayaktan, candan olaydım
Dilerse, taşlar arasında kalaydım
Saçım, başım yoldurdu“Yar” diye, diye

Bu yük fazla geliyor ne yapsam derim
Hak sevdasına yanan ne güçsüz erim
Çökmüş omzumla kırılmış dizlerim
Çevirmez yollarım”Kal” diye, diye

Eşiğinde diz çöküp yerlere yattım
Bana hiç gülmedi ki şu kara bahtım
Yeşil koruk iken tüm ömrümü sattım
Ne bilen, ne saran var “Al” diye, diye

Tutak gitti dostlar yanına kalmadı
Dost dost dediklerin de seni sarmadı
Ay akşamdan doğdu umut da kalmadı
Şimdi gitme zamanı”vay” diye, diye...

22. 11. 2002
Suat TUTAK
(Eski şiirlerimden)