Bir teneke kola
En sevdiğim oyunu aldım bugün
Kaç insan daha vururum bilmem
Ama
En vurulan kendi vicdanım.

Anne,
Bu film ne,
Ekranda gördüklerim
Kim bu insanlar
Koskoca dünya da
Bir avuç filistinliyi doyuracak
Onları insan yerine koyacak
Kimse yok mu?

Bu duvarlar neden örülür
Vahşi bir hayvandan korunmak için mi?
Yoksa, hayvanı
İçerde tutmak daha bir beslemek için mi?
Büyük devletler kimin
Kimin menfaati var bu işte
Bir insan kaç varil petrol
Kaç elmas eder, anne.

İletişim, ulaşım, eğitim sağlık
Binlerce yıllık birikim
Bir avuç filistinliyi hapsetmek için mi?
Büyük bir arena
Çölde safari dedikleri bu mu.
Romanın aslanlarından
Daha zalim yapan
Bunca yıl görmeyen zülmü görmeyen
Kendine medeni diyen
Büyük birleşik devletler mi?

Bir Amerikalı kaç Afrikalıya bedel
Gazze’den büyük hapsene var mı yeryüzünde.
Belki bir Gazze hür
Bir Gazze’dekiler özgür.
Bu teknolojik hapsanede
Asıl mahkum kimbilir
Gazzelilerden başka herbirimiz.

Evet bir odaya hapis
Tüm insani duygulardan yoksun.
Tuşlarla yaşayan,
Gerçek insan acılarını bilmeyen.
Herşey oyun
Herşey bir eğlence olan biz.
Ta ki kendi canımız
Yandığı biliriz
O zaman artık herbirimiz
Ayrıyız,
Bir makinanın parçalarından biriyiz.
Düşünmeyen, hissetmeyen ama çalışan bir parça
Beyin, kalp var
Bir havyanın ki kadar
Belki ondan daha duyarsız insan olamayan
İnsanlarız.

(Mayıs 2010 İstanbul)