3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2027
Okunma

kum / danmış kalelerim benim,
yıkılmaz sanıp, güvendiğim...
dizdim her bir taşını emeğimle,
harcı ise, sadece saf sevgim...
kuleleri öylesine yüksekti ki erişilmez,
içine bir bir sevdiklerimi yerleştirdim..
bezedim içini tek tek gönlümce,
her zerresinde ise yüreğim...
öylesine ışık ışıktı ki güneş gibi,
gece erişemez, üstümüze belledim...
oysa,
bir kuş kanadı esintisi yetti, yıkılmasına
yok oldu inancım, aydınlığım,
yok artık güvenim...
anladım,
yıkılmaz sandığım kalem, kum / danmış benim...
NURSEN ATEŞ
30.05.2010 kızıltoprak