Istırap nağmeleri fısıldıyorken tambur
O inleyen tellere bir de benim için vur
Kırma mahzun kalbimin ricasını ne olur
O inleyen tellere bir de benim için vur

Mızrapların dövdüğü şu yaralı bağrında
Kimbilir ne kadar dert ne kadar hüzün saklı
Bilmem ne ümitler var geçen günde yarında
Giden gelmez yürekler bu yüzden ağlamaklı

Her yeni gün ömrümü gurbete bağlamakta
Bak her bir tel durmadan ben gibi ağlamakta
Nağmeler yüreğimi derinden dağlamakta
Bak her bir tel durmadan ben gibi ağlamakta

Üzülme dertli tambur haydi yeter sus artık
Keder hüzün size de neş’e size değil mi
Bilirim derdiniz ne niye ağlaşırsınız
Bu haykırış bu feryat bir kalpsize değil mi

Ey ağlaşan mısralar susun beni dinleyin
İzin verin de n’olur koynunuza gireyim
Sizinle feryat edip sizinle can vereyim
İzin verin de n’olur koynunuza gireyim

Mızrap tutan dertli el haydi durma ne olur
Bir daha çal bir daha bir de benim için vur
Kırma mahzun kalbimin ricasını ne olur
O inleyen tellere bir de benim için vur


(Kadıköy / İSTANBUL - 1973)

Zekâi BUDAK