ayak izlerinde sen vardın
ve senden kalanlar...
doğuma hazırlanıyordu gece
ve tan vakti
altın saçlı
deniz gözlü
çocuğu kucaklamaya...
yıllarını,
bir damla yaşta toplayan adam
vurdu bohçasını omzuna
sessizliğin hıçkırıklarla
alkış tuttuğu sokaklarda
gidiyordu bir bilinmeze...
bohçasında umutları
yüreğinde sevdası
yaşların isyanı
güneşi görmemiş gülüşleri
bükülen boynu
ilerliyordu bir adam
sessizce adım adım
kaldırımda bıraktı anıları...
sen vardın ayak izlerinde
ve senden kalanlar...
doğuma hazırlanan gecede
çığlık çığlığa hasret.
bu yolculuğun vazgeçilmezleri
sevinçleri
beklentileri
gönlünün yediverenleri
gül dikenine asılı kalan
bülbüllerin dilleri...
hepsi...
ama hepsiyle birlikte
adım adım küçülüyor
karanlıkla birlikte
gecenin son demlerine
gelin oluyordu umutlar...
yaşam rakkaseleri
sarhoş saatlerini
kurban ediyordu
çilingir masalarına.
kaldırımda
silinmeyen ayak izleri
ve seninle sessiz
seninle sensiz sessizlik...
son kez baktı ardına
o bilinmezin yolcusu
yaş yaş olan gözlerle
dudaklarda ölesiye
ölesiye bir ses...
seninle sensiz olsam da
sarayına esir olsam da
her an seninle
doğup ölsem de
seviyorum seni işte...
seni seviyorum...
bak, eğil de bak
sensiz kapanan
uykusuz gözlerime
bir bak...
orada güneşin saçları var şimdi
sen yoksun
yine, yoksun sen...
aydınlığa yenilen kalbinde
ve o karanlıklarda
üşümüş ayak izlerinde
bohçamdaki sevdamda
sen varsın,
ve senden kalanlar...

13. 02. 2009
Suat TUTAK
([email protected]) sevgilerimle...