Uzak kentlerin rotasız varışlarında
kaybolurken çocuksu düşlerin;
hiç durmadan hasret eritiyor, karbeyaz saçlarım
bugün senin doğum günün, yermi dokuz Mayıs
hangi yöne dönsem, gurbet kokusu,
ıslandı gözlerim, tutuştu suskunluğum.




Uzattım ellerimi kavuşamadım, büyüdü içimdeki yangın
yine de mutluyum, çünkü bugün, senin doğum günün
ben ki,
bütün gökkubbeyi salladım saçının örgüsünde
bütün anılar değişti, bir ben değişmedim
doğumun bana en büyük ödüldür Tanrı’dan
gözümde biraz çocuksun, biraz da koca bir çınar.




Hadi gel,
ne zaman gölgene otursam,bir yangın oluyorsun içimde
iyi ki doğdun, menekşe kokulu baharım
elâ gözlerinde şakıyan kuşlar
kanat çırpar nakışlarına kalbinin
nicedir görünmüyorsun zambak kokulu odan da
duvarlarda hâlâ parmak izlerin var
merdivenin basamaklarına tırmanıyorsun
dizlerime tutunuyorsun çocuk!
ellerim yosun kokusu saçlarına dolanıyor
hep büyümeyi istiyordun...istediğin oldu mu?
peki! artık yürümeyi biliyor musun
sen.Menekşe kokulu baharım.




Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
29.5.2010
Saat.14.17