0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
860
Okunma
Bir ütopyaya mahkum hayatım,
Bağlanmışım körü körüne.
Tıpkı idam sehpasındaki kurbanın
Bir yağlı kayışla bağlandığı gibi kaderine.
Belki öleceğim, kim bilir;
Belki de çözülecek boynumdaki ilmek.
Hele bir keseyim de ayağımı şu yalanlardan,
Tez elden tabureyi devirmek gerek.
Nasıl olsa sevda fısıldar kulağıma;
Ya gökteki güvercinden,
Ya kabrimdeki çıyandan.
Önce ölümü göze almak gerek.
