Emeğin dünyasından selamlamadan hayatı
Bankta oturmuş denize bakıyordum
Arkamda ne olduğunu düşünmeden
Ve en mağdurun deniz olduğunu sanarak
Bilmeden insanların iki tane yüzünü
Tıpkı bir bebek misali saf olduğumuzda hani
Memleketten yeni gelmiş köylü halkımız gibi
Saf ,temiz ve asla kirlenmemiş toprakta çalışan köylümüz gibi
İnanarak ve hayatta tek önemli olanın üretmek olduğunu bilerek

İşte o köylüydük biz
Toprağında emeğin,alın terinin ve saflığın
Ölümlerin arkasında ağıtlar yakılan
Ağlayan çiftçinin köyündendik


Memleketten ayrılmanın verdiği hüznün
Onuncu yılında
Bir bankta denizi bakarken
Atılmış şişeler ve bıkkın martıların yavaş uçuşu
Ve hayatı düşünmeden beklerken
sağımda biri yanaşıyordu
Elinde bir mendil ve gözlerinde acı ,nefret,sevgi
Karışık duygularla dolu
nasırlaşmış elleriyle uzattı mendili
Ve içinden bir yerden
“abi ne olursun al”
İşte arkamda bıraktığım dünya
Ve işte kavgam
Almadan mendili önce
Baktım bir kez daha gözlerine
Bana bakıyordu çaresiz
Yorgun bedenli
Yaşı belki de kırk olan ama boyu kısa
Sakalı çıkmamış mavi gözlü çocuk