"İşte gidiyorum
Birşey demeden
Arkamı dönmeden
Şikayet etmeden
Hiçbirşey almadan
Birşey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden gidiyorum"

Kim derdi kulağımda çınlayan bu sözleri bir gün dudaklarıma sürüp gideceğimi...
Gidiyorum işte...
Aşk kanamalı bir gün doğuyor göz kapaklarımın üstüne...
Yarım bırakıyorum herşeyi, dudaklarına varmadan öldürdüğüm öpüşlerimi...
Ve bizi...
Yeniden sarılıyorum gri yalnızlığıma ve hüzün bulaşmış umutlarıma...
Öyle uzun öyle sessiz işte...
Yine öksüz tavrımla kekelediğim kadar konuşacağım, sustuklarım zaten beni tamamlamaya bir mecal yetmiyor...
Annemin kokusu bulaşmış uykularıma, onca zaman gördüğüm sen uzun bir vedayla uğurluyorsun tekil gidişimi...
Kent sessiz...
Hadi şimdi en onulmaz yerimden kır beni, toparlayamayayım hiçbirşeyi...
Herşey yerli yerinde kalsın, sevmelerim ve aşk kokulu çiçeklerim..
İşte bu yüzden papatyaları bu kadar sevişlerim...
Sevmiyor dedikçe kendimi kandırışlarım...
Git/me...
Sen yinede bakma gözyaşlarımın arasından seni izleyişlerime...
Düşür artık dudaklarına takılı kalmış onca biriktirdiğin sözleri,
Hazırım duymaya...
Nede olsa kendimi acıtarak gidiyorum,
Üç beş cümle daha yansın canım...

Gri