Bir hüzün var yüreğimde sen gideli...
Gözlerim tükendi,yüreğim tükendi,ben tükendim...
Nice zaman sonra seni gördüm hiç ummadığım bir karede...
Yüzünde gülücük vardı ey yüzü mâhım...
Gülüyordun,gözlerin donuktu sanki biraz...
Gülüyordun, ama sanki eksikti birşeyler...
Oysa sen gülünce gözlerin parlardı güneşten daha aydınlık...
Sen gülünce bahar gelirdi ülkeme,memleketime...
Gözlerini her açıp kapadığında kır çiçekleri açılırdı sanki...
En çok da papatyalar açardı senden yana...
Üç yapraklı bir papatyadan bahsetmiştin...
Bana getireceğin üç yapraklı bir papatya vardı...
Senden geleceği için anlamlı olacaktı o papatya...
Onu özel kılan üç yapraklı olması değil,
Senin elinin değmesi,senden olmasıydı...
Senden bana kalan elle tutulur hiçbirşey yok şimdi...
Ama yüreğimde öyle çok hatıra var ki...
Öyle çok senden kalan güzel anı var ki...
Sen bende bir ömür yaşayacak olan bir anısın şimdilerde...
Boğazımda bir güğüm geziyorum yine...
Yine gözyaşlarım eşlik ediyor satırlarıma...
Sen yoksun,belki de hiç olmayacaksın artık...
Hala umudum olduğuna nasıl da inandırmak istiyorum kendimi!!!
Nasıl da çaresizim sensiz...
Gittin bir salı gecesi benden...
Bir daha geri dönmeye fırsat vermeyecek bir yola girdin...
Taktın nişan yüzüğünü parmağına...
Fotoğraflar çekindin...
Göstermek için,kanıtlamak için belki de bana,
Görmemi sağladın o korktuğum kareleri...
Gördüm...
Günlerce,gecelerce yandım...
Yaktım evet seni de...
Ama yandım...her dakika yandım sensiz...
Şimdi rüyadan uyanmak istiyorum...
Bu rüya bitsin istiyorum bir an evvel..
Y a da sonsuza dek kapatmak gözlerimi...
Sensiz bu hayat zaten yorgun bir bedevi...