Bir masal anlatmak istiyorum
Beni duyun istiyorum, dinleyin ve anlayın
Anlayamıyorsanız eğer, yormayın kendinizi
Yapabiliyorsanız hayal edin
O da olmuyorsa boş verin
Dinleyin beni, sadece dinleyin
Bilirsiniz masallar nasıl başlar
“ Bir varmış, bir yokmuş ”
Benim masalım böyle değil
“ Bir varmış, hep varmış ”
Olmayacak şeylerdir ya anlatılanlar
Develerin tellâl, pirelerin berber olduğu
Benim masalım böyle de değil
Olmaması gerekenler ve olmayacak şeyler
Masalımın çok dışında
Ve işte başlıyor masal

Bir varmış... Hep varmış...
Develer de yokmuş, pireler de
Önce bir aydınlık varmış uzaklarda
Sonra önünde hafif bir karaltı
Biri geliyor olmalı uzaklardan
Ayak seslerini duyuyorum önce
Sonra yüzü beliriyor hafiften
Önce “gel” diyorum usulca, sonra bir korku içten içe
Ya gelirse... Ya içimdeki boşluğa yerleşirse
“Dur” diyorum acıyla bekle... Bekle gelme
Ama çok geç... Artık çok geç
Bütün varlığıyla
Bütün varlığımın tam karşısında


Dur diyorum, orada bekle biraz hiç değilse
Karşımda olmana alışsın önce varlığım
Anlamak istiyorum dur, acele etme
Kimsin sen, nereden çıktın sen?
Yoksa...Yoksa sen!
Yıllarca aradığım, hiç bir yerde bulamadığım
İçimde saklı “sen” misin?
Sonra bir de bakıyorum ki
Evet... Evet o...
Yıllarca aradığım
İçimdeki “ben” in
Onun bile içine sakladığım
“Sen” mişsin
“Sen” mişsin ve gelmişsin
Bütün varlığınla
Benim varlığımın tam karşısında
Bir varmışsın ve hep varmışsın
Bulmuşum seni sonunda
Doldurmuşsun içimdeki boşlukları, tüm hücrelerimi
Kaplamışsın her yanımı
Gökten üç elma düşmeyecek bu masalım sonunda
Yani bu masal hiç bitmeyecek esasında
Seni “içimdeki ben” in esaretinden kurtardım
Artık benimsin
Sadece... Sadece benim...