Kaybettim
Umutlarımı kaybettim
Gülen gözlerimi kaybettim
Heyecanlarımı... Mutluluğumu
Hedeflerimi... Amaçlarımı
Hepsini... Hepsini birden kaybettim
Hayallerimi aldılar elimden
Titreyen yüreğimi de aldılar
Şiirlerimden kelimelerimi... Onları bile
Onları bile aldılar
Kaybettim
Hepsini birden kaybettim işte
Şimdi burada oturmuş
Denizin ve güneşin o muhteşem
O hasret dolu kavuşmasını izlerken
Maviden kızıla dönen renkler içinde
Hayallerimi arıyorum
Bilmediğim sokaklarda... Bir başıma
Umutlarımı arıyorum

Hayallerimi bulmalıyım önce
Bulmalıyım çünkü; şiirlerimin kelimeleri orada
Ve hayatım,titreyen yüreğim,şiirlerimde
Umutlarımı bulunca, heyecanlarım da gelecek
Ve bir de ben
Ben kendimi de kaybettim
Bu hengâme içinde
Neredeyim ben?
Neler yapıyorum ben?
Bir de sen varsın
Ya da vardın... Yoksun çünkü artık
Seni de mi kaybettim ben?
Gelincikler içinde... Mimozalar içinde
Papatyalar içinde
Seni de mi kaybettim ben?
Seni de mi?
Biliyorum... Evet evet... Biliyorum
Seni de aldılar elimden
Hayallerimi ve umutlarımı
Acımadan söküp alanlar
Seni de aldılar benden

Seslendim
Önce kendime
Heeey... Beeeen...neredesin?
Boğuk... Kısık... Can çekişen bir ses
“Kurtar beni” diye bağırıyor içimden
Duyuyorum derinlerden
Çabalıyorum son gücümle
“Ben” i kurtarmak için

Seslendim... Sonra sana
“Canım” dedim... Ses yok
“Bir tanem” dedim... Cevap yok
“Aşkım” dedim... Sessizlik
Sana sesleniyorum... Heey... Duy beni
Ben... Hayatının bir şeyi
Sen... Canımın can köşesi
Dönecek yakın zamanda
Buralardan birisi
Ya eski ben
Ya şimdiki ben
Ya da yeni bir ben
Peki ya sen? Sen?

Sen... Canımın can köşesi
Ben... Hayatının bir şeyi
O bir şey
Sana bir şey daha söylüyor şimdi
Sadece... Sadece
Duy beni...