1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
868
Okunma
Bugün bir “ama”dan dinledim bu şarkıyı,
Cılız bir Manisa çarşısında
Ruhumun tekliğinin bariz gölgesi,
Bariz çıplaklığı önünde..
Bunu hissediliyordum sanki;
Herkesin gözünde
Ama hiçbir şey umurunda değildi ruhumun
Hem de hiç bir şey,bu şarkıdan başka…
O tanrı misafiri dedikleri,
Hücrelerimin ermediği
Ellerimin yetişmediği duyguları
Ve o yetişememe duygusunu gösterdi bana “ama”
O sesi duyan da ben değildim ama..
Nasıl mı?
Verdi parmaklarını melodilerin karmakarışık buğusuna
Topladı hepsini pazılları bir araya getirdi
Bir maestro edasında…
Ve tüm toplanmış bu ses buğusu
Yitip gitti kulağımda
Ve bana “eyvallah” demek kaldı
Cılız bir Manisa çarşısında…
Cevap Yaz