4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1154
Okunma

Bir gün batımıydı gelişin
mevsim aşka
zaman imkansızlığa gebeydi...
Dokunma dedim,
dokunma yüreğime
avuçlarının ateşini
sürme tenime...
Nefesinle susturdun beni
güneş kadar sıcak ve yakıcıydın
yüreğime işliyordun
her kelimeni , her arzunu...
Kadeh kadeh doldurup aşkını
sundun her susadığımda
oysa içtikçe yandım,
yandıkça içtim,
sarhoş olup
yüreğinin taa orta yerine vurdum...
Mevsim aşkı geçerken
saat sona koşarken
bitip tükeneceksin tenimde,
bir anılarım kalacak bana
birde doyumsuz tadın dudağımda.
Zaman sonu vurduğunda
imkansızlığın
ayrılığımızı doğuracak o anda...
Ruhsel Barışçimen
19/05/2010
02:08