Hoş bir aşk şiiri.
Alabildiğine yorgunum,
Ama yine seni yazıyorum,
Çünkü söz verdim kendime,
Her gece seni anlatacağım diye.

Aşk nasıl bir duygu hastalığıdır ki , insanın aşk ile alabildiğine yorgunken beyin halen onunla meşguldür. Dinlenme arası vermez düşünceler, tam gün, tam gece mesai yapar. Sözler verilmese de, hatta unutmaya çalışılda sa dönüp dolaşıp beyin aynı yüze odaklanır. Aşkın gizemi ve anlaşılmaz halleri yüzyıllardır dilindedir herkesin, özellikle de şairlerin.

Dağıtıp da saçlarını ,
Çıkıversen şu köşeden,
Yeter artık öleceğim,
Senin için endişemden…

Şiirin kahramanı kendi haline üzülmüyor da halen sevdiği için endişeleniyor. Kendinden vaz geçme halidir gerçek aşk. Karşısındakinin gözlerine yerleşip orda yaşama hali. Çık gel diyor, senin için endişeleniyorum. Ne güzel bir aşk.
Umarı, hayali bir bekleyiş değil de gerçek bir bekleyiş ise sol yanını dinler ve gelir. Selam ve saygılarımla