Gözlerinde yol bulup, yüreğine hicret ettim,
Yeniden doğdum “aşkım” dediğin gün.
Zaman çarklarında solarken benzim-betim,
“Canım” dediğin an, bitti gurbetim.
Martılarla çığlık çığlığaydım dün,
“Balım” derken dilin, kalktı garabetim.

İçim içime sığmıyor, gözlerine bakarken,
Söyle hangi lügat onların dilinden anlar?
İki şehla yıldız gibi gecelerime akarken,
Ve kandil gibi mahzenime ışık saçarken,
Sükût bulur mu ay teninde canlar?
Lav gibi değdiği yeri yakarken,
Ve gecelerin çiçekleri sessiz açarken,
Sevdanın resmigeçididir, seninle geçen anlar.

Dalgalar şimdi sahili aşkla öpüyor,
Yüreğinin kıyılarına kürek çekiyorum.
İçimdeki alaca atın dizginleri kopuyor,
Hangi yana koşsa, yönü sana sapıyor;
Sakarya gibi coşkuyla akıyorum.

Dudaklarının kıvrımlarında şen ezgiler,
Kelepçeli yüreğin, inadına aşk der.
Korkak kuşkularla taşıdığın sezgiler,
Nasır tutmuş acılara özgüler.
Unut maziyi, yepyeni bir sayfa ser,
Otağ kur yüreğimde, tahtındır her yer.

“Canım” dediğinde, kederleri kovdum,
Cemre gibi düştün, bahar getirdin.
“Balım” derken, tüm sancıları boğdum,
Ay utandı gözlerinden, güneş devşirdin.
Mavi bir çiçektin, gülşenimde yeşerdin,
“Aşkım” dediğin gün, yeniden doğdum.

21.05.2010