asi bir rüzgar gibi esip geçti,
ardına bakmadan yıllar.
bazen çılgın bir deniz,
bazende süt liman,
mazi olup kapandı hergün,
birbir ömür sayfam.

gökkuşağının tüm renkleri
hakimken dünümüze
masumduk çocuklar kadar.
cam kadar şeffaf,
ve kırılgandı gençliğimiz.
hergün biraz daha suskun,
daha bir yorgundu ,dünden yüzümüz.
acılarla olgunlaştık herbirmiz.

yabancı gözlerle aynalardayım şimdi.
kaçyaprak kaldı zulasında hayatın ?
kaç gün ?
kaç mevsim görecek yabancı gözlerim ?
kaç zaman kaldı,kaçınılmaz emre.?
kaç gün,
çözülecek kaç düğüm ?

toplamı olmayan hayatın,
elde kalanı kaybolan yıllar,
kırık dökük anılar...
birde yaşanmamış ,
sevdam kaldı oltasında hayatın.
işte buyüzden,
ayaklanır öfkelerim bazen,
arşa deger isyanlarım.

biraz cilve biraz naz,
geçmez dediğimiz yıllar,
veda bile etmeden,
el salladılar...



18.05.2010
FERHAN ERDOĞAN