ZONGULDAK YASTA
FERYAT FİGAN GÖZ YAŞI
ARŞA YÜKSELİYOR

Yemiştim sanki son yemeğimi.
Giyinmiştim, giyinmiştim
Madenci elbiselerimi.
Taktım baretimi.
Öptüm sevdiklerimi.

Allahısmarladık.
Eşim, çocuklarım, dostlarım.
Maden bu, hiç belli olmaz.
Belki, belki kalırım..

Sanmayınız ki sizlerden
Sizlerden sanmayınızki dargınım.
570.m .derinlikte.
Rızık aramak ise.
Benim kaderim.

Son gülücüklerimle.
İnmiştim, maden ocağına.
Son kez, bakınmıştım.
Karanlıkta sağa, sola.

Baretimdeki önümü .
Aydınlatan, ışık.
Şahit olmuştu.
Son ayrılığımıza.

570.metre derinliklerde.
Çalışan. 30 Madenci Candık.
Aldı götürdü bizi.
Ekmek parası uğruna.
Ne yazıkki, Kara Elmas.

Bürümüştü,
17 MAYIS günü hüzün dolu bir yas.
Yutmuştu, gencecik Madencileri.
Ne yazık ki acımasız, Karaelmas.

Sığmıyordu
Yanan , kavrulan, cesetlerimiz..
Ne acı ki.,Hastahane morglarına.

Elveda ,dostlarımız.
Elveda. Ne olur , ne olur.
İyi bakınız, hemi. İyi bakınız..
Sevgili yavrularımıza

Yüzü Kara Ekmeği beyaz
Zonguldakta
Ekmek uğruna, aş uğruna
30 madenci grizuda şehit oldu diye
Tarihe ,

Acının feryadın arşa yükseldiği
Göz yaşlarının pınar olup
Kara denize aktığı
Madenci çocuklarının yine yetim kaldığı
Kara bir gün diye
______ Şair67 ______kardeş yaz

______Şair67_____
Ali Cemal AĞIRMAN