Yıllar sonra ikimiz karşılaşsak yine,
Bakışsa gözlerimiz üzgünce birbirine,
O zaman ikimizde gömülsek mazinin derinliğine,
Sonra iki damla yaş ıslatsa yanağımızı,
Onun ıslaklığı ile gelsek kendimize,
Koşup sarılsak birbirimize,yılların özlemiyle,
Olur mu dersin…Sende düşünürmüsün böyle.
Ben her gün o hayallerle yaşarım,
O günler belki de çok uzaklarda,
Belki de çok yakındır kimbilir….
Bana sorarsan sevgili,
Öyle inanıyorum ki böyle bir günün geleceğine,
Belki de o zaman saçlarımızda beyazlar,
Yüzümüzde de çizgiler olacak….
İkimiz de solmuş,ikimiz de yıpranmış olacağız.
Belki de yabancı gözlerle bakışacağız birbirimize,
Tanıyamıyacağız,belki de bu ihtiyar kim diyeceğiz.
İşte o zaman anlayacağız yılların geçtiğini,
Hüzünlü yaşlar boşanacak gözlerimizden,
İki İhtiyar… Sarılacağız hasretle birbirimize,
Yeni baştan yaşamak isteyeceğiz hayatı,
İşte sevgili o zaman vakit çok geçmiş olacak..
Doğan Ünal /27 Nisan 75