Gülüm
çekinme bak güneşe
kır zincirlerini
tutsak olma geçmişe
bırak gülecekse gülsün gözlerin
asma yüzünü
çiçeğin renginden sana ne
sen içindeki yaban otu temizle
renk renk tomurcuğa dursunlar
ve
her sabah
korkmadan açsınlar

gülüm
kaldır başını
bak gökyüzüne
önce gözlerin kamaşır
sonra alışırsın
yavaş yavaş bir resim belirir
yakamozları
parıltıları
sert dalgalarıyla
denizi görürsün
ve
koskoca yüreğinde kaybolursun

masmavi sularında
bir sandalda düşün kendini
bırak serin sıcak kollarına
akıntıya kürek çekme
götürdüğü yer meçhul değil
er geç çıkacaksın karaya
senden önce çıkanların
ayak izlerini göreceksin
sende yürü gülüm
yosun tutmasın yollar
hatta koşarak
bildiğin en güzel şarkıyla

sen koşarken
yıldızlar kayar önünde
yayından fırlamış ok gibi
saplanır ufkun bir yerine
gözlerin dalar ardından
ve bir kahpe kurşun değer sineye
sanma alır unutturur
silebilir izlerini ölüm
binlerce yürekte dönersin geriye

belki bir su damlası
damarlarında karanfilin
kardelen olur açarsın baharda
dağlarda bir efsane dolaşır
gizemli
sevecen
yayılır dilden dile-destanlaşır
bir güzel kız söyler türkünü
suretini işlerken kilime
analar ninni tutar adaşın bebelere
ekinde-tütünde
fabrika düdüğünde
çatılır mavzer gibi bir çınar gölgesinde
bir güneş olur doğarsın bir gün
anadolunun orta yerinde

h.kesimoğlu