1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1261
Okunma
Usanmadan anlatırdı
kalemim,
Dizeler art arda sıralanırdı
Gözümün önüne gelince
sevdam,
İşte o zaman her şey noktalanırdı…
Seni düşlerimde yaşadığım
o karanlık sokaklarda,
Kazıdım adını
terk edilmiş duvarlara.
Seni arardı gözlerim
baktığım her yerde,
Sanki bir tesadüf,
bir mucize karşıma çıkartacakmışçasına…
Bir silâh patlardı yüreğimde,
Senin yokluğunu haykırırdı.
Ama duvardaki adın bile,
“Hayır” derdi yüzüme gülümseyerek…
Tellerden akan kanlı gözyaşlarımı
ve de seni, sevdamı,
Unutamadım hiçbir zaman.
Terk edilmiş o duvarları,
terk edemedim hiçbir zaman…
Efe Ulaş
Şiirin sahibi
Cevap Yaz