Ne sevabımızı biliriz, nede bir tek günahı
Taşıyamayız, kalbimizde ki sefa’lı baharı
Beynimiz boşça, seçeriz yol diye karanlıkları
Allah için ders alıp da, secdeyi de bilemeyiz

Elimiz sözde iş de , gönül fitne, gözler oynaşta
Döneriz boşluk içinde, çürüdü gençlik bu yaşta
Ati ziyan içinde, yaşanılanlar kaldı boşta
Ak pak alınla, hak huzuruna çıkış düşünmeyiz

Hatır gönül bilmez, sorulacağını çözemeyiz
Haramı bol yutar, kusturulacağını görmeyiz
Onun bunun malına göz kor, helali aramayız
Gönül durmaz boşa kaynar, yaratandan utanmayız

Bu kul hakkıdır demez, balıklama körce dalarız
Yetim öksüz tanımaz, hamutundan bir bir yutarız
Kapı komşu aç, biz durmadan havamızı atarız
Yenilen lokma tek tek burnumuzdan gelir demeyiz

Allah’ım nedir, bu düştüğümüz acıklı halimiz?
Gönül yangından pişman, utanç içinde kör döneriz
Büyükler hale ağlar dururlar, biz akıllanmayız
Hicap edip kapında, affına duruş dilemeyiz

Yolumuz pislik içinde, gönlü temize varmayız
Arı utancı bilmez, zinaya da zorla çökeriz
Yiğidin sözün dinlemez, namerde beli kırarız
Sevgiye açık kucağı görmez, şeytana koşarız

Dönmez yönümüz de bir türlü kıbleye, bir günahız
Kirlidir ellerimiz, nedense yummayı bilmeyiz
Allaha verdiğimiz sözümüzü, hiç tutamayız
Tövbe edipte, halimizden bir pişmanlık duymayız...

AZAP…