Herkes kendi nefsine de neden, çokça da bakıyor?
Bir bardak çay için de, adamlarını da çok sattı
Başkasının lafı da ona, dik olup da batıyor
Bilemeyiz ki, nice hayatlar da, bunlardan battı

İşi gücüde fırıldak da, doğruyu hiçte bilmez
Bir günlük çıkar için de, koymaz şerefini satar
Ayaküstü oyunla, hayatlar yıkmaktan vazgeçmez
Kendi çıkarda, atası kan ağlayıp, kor da yanar

Evini barkını bilmez, sokak da insan ezerler
İffet ve hayâ yerler de, köz oluşta utanıyor
Türlü türlü yalanları da, utanmazlar dizerler
Akla gelmez rezillikler de, ar diye satılıyor

Elin oğludur bu bize ne, diyerek de attın
Çekinmez, arlanmazlar, batağa bizi de atarlar
Neden! Yalnız kendi çıkarınla, olaylara baktın?
Ders alıp da utanarak, vicdanlarıyla bakmazlar.

Zevk düşündün acımadın, insanları kökten yaktın
Sıkılamadan, her türlü günahlar da, siz de varsınız
Ne arsızlıklar, ne hırsızlıklar da, korkmadan yaptın
Tövbeleri edipte, bir türlü de uslanmazsınız.

Doymadın vatana da el attın, bir pula da sattın
İnsanları kampa ayırıp, al kanları da içtin
Millet Sakarya deyip de ne hıyanetler de yaptın
Yetmedi; dinimizi oyuncak yapıp, horca biçtin

Hasutluk, fitnelik, zalimlik de, çıkmaz hiç içinden
Nice hayatları, yuvaları bir bir söndürse de
Ona buna, iftiralar atmakla, çıkmazmış özden
İyiliğe sarılmaz ağam, ’KEYİF’ çokta yerin de…

(12.05.2010)AZAP…