Senden öncesi, yoktu inan
Benim için, hiç bir anı.
Sen girdikten sonra, hayatıma
Zaman, Belli ederek kendini
Dokundu, o an...
Uyan dedi; uyan artık der, fısıltıyla seslenerek
Uyandım işte, o an’dan sonra.
Ve durdurmak istedim, seninle geçecek bütün an’ları
Geçmişte ki, ruhsuz varlığıma inat.
Oysa ben, değer biçmezdim ki, zamana, senden önce
Nasılda değerliymiş meğer, sonradan farkına vararak bir an’ın bile.

Ne de çok tüketmişim, oysa
Senden önce ki zamanı, hoyratça harcayarak.

Şimdi seninle, yeniden doğmuş gibi
Tutunarak hayata, başlamak,
Ve,el ele tutuşup, bütün güzelliğiyle
Güneşin, doğuşunu izlemek, ne güzel
Bitmeyecek, bir rüya gibi, hiç uyanmadan, sonsuza akmak öylece.

Bilmeni isterim ki !
Ben zamanı, senin gözlerinde yakaladım
Ve değer biçemedim inan ki, o andan sonrasına
Şimdi, zaman durmak bilmezken, ben zihnimde durdurdum
Seninle yaşadığım an’ları.
Çünkü, senin gelişin, ruhsuz bir bedenin
Yeniden hayat bulması gibidir...
Hoş geldin, ey varlığıyla onur bahşeden sevgili.
Hoş geldin, zamanı anlamlı kılarak...

"Varlığı bir mücize değilse eğer, sevginin
Şimdiye çoktan anlamını yitirmişti, aşk."

Yaşar Çetinkaya
Malazgirt