Dumanlı dağlarım başını almış da gider,
Yağmur bereketini indirip arzı abat eder,
Bir avuç toprak; duman olur, bereket olur,
İnsanlığın gönlünde eşsiz hazinesini bulur.
Yalçın dağların her vadisinden bir çay akar,
Güzellikler birbirini gıpta ederek bana bakar.
Fındık bahçeleri misafirine gelinlik eder,
Dünyanın uçsuz bucaksız yerlerine gider.
Oy fındık! Oy fındık! Oy fındık! Oy fındık!
Biz senin rahmetine ve bereketine inandık,
Oy fındık, oy fındık! Nereye baksam fındık,
Biz sensiz geçirdiğimiz ayrı günlere yandık.
Karadeniz’in can damarı fındıklar uzanır,
Yüce dağların doruklarına dek tırmanır,
Dünyada rakipsiz olduğuna içten inanır.
Âlemin en önde gelen gıdası oluyorsun,
Birinciliği hiçbir kimseye bırakmıyorsun.
Ben Rabbimin en güzel nimetiyim diyorsun,
Sana çizilen ilahi adalet yolundan gidiyorsun.
Samsun, Giresun, Rize, Sakarya, Düzce, Ordu,
Artvin, Trabzon Zonguldak, Kocaeli, Kastamonu,
Karadeniz’e damgasını vurur Bulancak Ovası,
Fındığın dünyadaki tam da en merkez noktası.
Yaz gelince Karadeniz’de yaylalar şenlenir,
Koyunlar kuzulara karışıp sevgiyle meleşir.
Yurdumun dört bir yanından güzel dağlara,
Koşarak gelirler, Karadeniz’deki yaylalara,
Güzellikleri tatmak için çıkarlar doruklara,
Yeşilin taze nefesleri uzanır da koruklara.
Dağların doruğundan derelere sular akar,
Her dere başında bir güzel neşeyle bakar.
Güzelim fındıklar suyunu aldıkça alır,
Dağların güzellikleri yüreğinde kalır.
Yüksek tepelerin zirvesindeki ahşap evler,
Aşkınızı harekete geçirir içinizdeki alevler.
Hayat fışkırır, derinden derinden boğazlara,
Sevgisiz toprakta, zincirler vurulur ağızlara.
Dağların eşsiz güzelliği büyüleyip içine çeker,
Dumanların arasına kardeşlik tohumlarını eker.
Burada vadiler susmaz, kurbağalar ise ağlamaz,
Buzullar hiç üzülmez, sivrisineklerse dağlamaz.
Dalgalar yine geldi, kıyılara vurdu deli deli,
Fındıklar neşeyle topluyor sessizce kaçan yeli.
Balıklar sevinçle habire zıplar denizin göbeğinde,
Karanlıklar sessizce ölüp gider sevginin öbeğinde...

30.07.2008
Bulancak/Giresun