Bir meraktı sardı beni. Neye anne der şu insan.
Anne olmak nedir acep. niye anne der bu lisan

Desem doğurmak kâfidir. ne doğmuyor kâinatta
Toprak filiz doğuruyor, ufuk güneş doğar hatta

Sabah deriz, anne değil. ufuk deriz gökyüzüne
Aklım iflas eder benim. Fikrimin ince tez ine

Tamam, anne var muhakkak ama doğmak değil işi
Bir baktım ki kâinatta doğum yapar her bir dişi

Çocuk doğmak olsa hüner madalyalık tüm köpekler
Bir düzine doğar amma ona yine köpek derler.

Ozaman ANNE lik başka önce rahim olmalıdır
Doğurduğu her ne ise ona sahip çıkmalıdır

Erkek ve kız ayırmadan rahmet ile sarılmalı
Anne olan kadın değil bilakis insan olmalı.

Kopmamalı hayatından her hataya düşer insan
Eşini bahane edip asla kopmaz kuzusundan

Anne çocuğunu sever eza cefa görse bile
Hatta doğumunda başlar annelik denilen çile

İrfan yüklü yürek olur sevgilere mihenk olur
Sezgisini eder kalkan kötülüğe kepenk olur.

Bilmez ayağında cennet hep üretir etmez minnet
Koca, evlat olsa dahi anneler olmaz muhannet

Mümkündür ki mutsuz yuva dengesizin biri koca
Kendin kadın saymaz yine evindedir namusunca

Ah büyüse fidanlarım. Oğlum asker gelin kızım
Bi vefa çıksalar küsmez,sadece der alın yazım

Baba baştır anne boyun mutluluğa her bir öğün
Ölmeden bilinmez kadri anne bayram anne düğün