Bir cumartesi akşamının 7’yi 57 geçesi sönmüştü umudum...
Değerlimin annesindendi yüreğimi yakan söz ...
Kapanan telefonla birlikte kapanmıştı hayallerim...
Yüreğime sığmayan sevgime rağmen,dönmekten korktum geri...
Sonra saatler geçti,günler ve aylar...
Ne yediğim yemeğin tadı ne söylediğim sözün anlamı vardı...
Gözlerin,sesin,nefesin gittikten sonra benden,yitik bir ben kaldı benimle...
Düzenim bozulmuş,kafam karışmış,gel-git duygular içinde düştüm doktora...
Gözyaşlarım adıydı sebebimin belki,anladılar halimi...
Yazılan birkaç ilaç getirecekti kendime tahminen beni...
Ama korktum kaybetmekten yine seni,hayalini,gözlerini...
Beynimi uyuşturan,beni uyutan ilaçları istemedim ya benden gidersen bir an geri...
Oysa hayatımın yanlışıymış bu verdiğim kararların bedeli...
Yüzümdeki mutluluk maskesiyle dolandım evde ruh misali...
Okul zaten senli hatıralarla dolu bir matem evi...
Eski bir defter çıktı önüme seni anlatır diye okudum geri...
Eskiye anlattım bendeki seni,geçmişe anlattım derin hissimi...
Derdime çare olmak istedi eski,bilmeden gittim deli deli...
Dolmayacak ve dolduramadığım bir aşktı bendeki sen hissi...
Dolmadı,dolamaz bundan böyle bir sevgi seli...
Beklediğimdin oysa,baktığım her yüzde gördüğümdün...
Elimi uzatıp dokunamadığım,boşluğa sarıldığımdın geceleri gizli gizli...
Seni anlattım dostlara,sevenlere...senli hisleri...
Kendimde değildim artık bir divane misali deli gibi...
Toparlayamadım,dağıldıkça dağıldım,vurdum karaya balık misali...
Çaresi yokmuş derdimin anladım beter halimi...
Kapattım tüm defterleri bir daha ölsem dönmemek üzre geri...
Sonra sen buldun beni...Gözyaşlarıyla karşıladım gelen mail’i...
Aslında her akşam haberdardım senden,okudum şiirleri...
Heyecanıma,mutluluğuma ortak oldu dostlar gördüler beni...
Oysa yarım kalacakmış heyecanlarım bilemezdim o an sebebi...
Hayatıma giren dervişin edasıydı sendeki ruh güzelliği...
Gözlerim bir kez olsun yalan söylemedi ebedi sevgimin finali...
Bilemezdim böyle üzüleceğimi,bu ağır bedeli yükleneceğimizi...
Kıymışım ikimize kurban misali,dar ağacında boynum senden gideli...
Haydi söyle bana umudumun çiçeği,giden dönmez mi geri?
Döndüremez mi sevgi onu geri,hataların büyük olsa da bedeli?
Dolan gözler yerine,mutluluğun sembolü olur mu sağ eldeki alyansın yeri?
İki alyans bağlar mı bir ömrü deli gibi,sevmezsen o kalbi?
Yürek yaktı derinden yana yana belki bir başka hayali...
Oysa şimdi ben olmalıydım o mutluluk resminde,fısıldadığın gibi...
İhtiyarıyım bu ömrün,zaman gitmez sensiz artık ileri...
Vurulduğum gözlerinde bir başkası mı görünür şimdi?
Henüz ben görmeden,hissetmeden nefesini,sıcak yüreğini,
Bir başkası mı dokunur eline kıydığın nikahın hediyesi???
Öyle ise neden hala çarpar kalbim ’SEN’ diye,durmaz şimdi?
Bitti mi....
Ağlayan bir bebeğin sesiyle açmayacak mıyız gözlerimizi?
Bebeğimizi sıkıştırmayı bile göze alarak sarılmayacak mısın yani?
Elmalı kekten bir parça vermeyecek miyiz oğlumuza,hadiii...
İlam’ı verme elime,affet seni seven yüreği...
Gör bak ne güzel günler bekliyor şimdi bizi...
Ömrümün sahibi!!!
Duyar mısın aşk ile dolan nefesimi???