tik tak tik tak ömür eriyor
nedamet fışkırıyor yırtılan gözlerinden
her lahzan bir ah ile geçiyor
geçilmiyor ateşle örülü köprülerden

kapanmış güneşe giden yolların hepsi
ve zincirlerle çevrilmiş sanki afak
güneş dediğin gökte bir sarı tepsi
küçüldükçe küçülmüş, afaktan ufak

gayba çıkıyor her solukta yolun
düşüyor üstüne gölgeden perde
bilmem ne olacak böyle sonun
her zerre hesabın sorulduğu yerde

aynadaki yüz(süz) bu hesap senindir
bak da gör aynanın arkasına
bu saydıklarım sana az gelir
hazır ol dahası ve dahasına

kayboldu benliğin, değildir sende
sanki bir serseri mayın gibisin
ateş yağmuruna naylondan tente
aşikar gerçek; sen bir delisin

bir yalan gibi süzülüp gittin
sırra kademsin uzayan boşlukta
kendi elinle kendini ittin
serserilik de senin berduşluk da

ne kaldı elinde aç avcunu bak
yarını bugün yedin, bugünü dün
çökme üstüne dizlerinin, kalk!
taş değil taşıdığın, bir çuval yün

tartılır yün de olsa terazide
doğup öldüğün iki nefes arası
bomboş günlerin hepsi mazide
ömründen ağır ömrün darası...

aynadaki yüz; Ahmet Akkuş