"I"

hani gün gelir de
yalnızlığın gibi nedenler büyütürsün içinde


değişik düşüncelere dalar benliğin
bir uçtan bir uca gidersin de
bir köşe dönemezsin
kaybolursun, tükenirsin, bitersin
hep o gezdiğin yerlerde


tutsağın olur sevdaya kök saldığın bahar
bir söğüt ağacı gibi salkım saçak ve durağan
rüzgar öylesine bir zamanda eser ki
hayat hep eğildiğin yerden kopar



"II"

hani gün gelir de
sevme gibi nedenler büyütürsün içinde


kelebekler toplanır duygularına
her yeni sabah, yeni nedenler uyanır içinde
güneşten önce doğarsın dünyaya
sesini duyduğunda, için açılır ardına kadar
için içine sığmaz taşarsın dışlarına


gördüğünde, gül bahçelerine düşer sevda
ellerin titrer, yüzün kızarır, donarsın
anlamsızca gözlerin kısılır
kirpiklerin birbirine girer
taş yutmuş bakışlarınla kalırsın


tozlu kitapların içine daldığında
şiirlerde bulursun zamansızca kendini
kuruyan bir gül sulanır içinde aşka dair
sevda gülüşlerinde canlanır
veya kırık bir gülümsemede kalırsın



"III"

hani gün gelir de
aşk gibi nedenler büyütürsün içinde



yavaş yavaş karanlıkların küçülür
damarlarından bir hayat doğar
kor ateşler gibi yanarsın
anlamını bulur aşka dair yaşananlar
zor yollardan geçtiğinde anlarsın
işte o zaman
sen de gerçek bir aşkı doyasıya yaşarsın...