Sadece ben görmedim ki hileni,
Bende çektim senin bütün çileni.
Yerimden yurdumdan aldın ya beni,
Bana yaban ettin dörtbir yanımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Sılam dediğim yer, sende kalacak,
Biz gidince yerimiz hep dolacak.
Gelene de sürprizlerin olacak,
Yaşıyorken kaybettirme sanımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Beden senin olsun ruhumdur özüm,
Seni hiç sevmedim, yok sende gözüm.
Gizlim yoktur sana, açıktır sözüm,
Allah bilir sendeki pinhanımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Mazlum ağlar iken zalim gülüyor,
Aldıkların, verdiğini siliyor.
Tuzakların hep peşpeşe geliyor,
Doymuyorsun akıtsan da kanımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Hep yokuş, bir türlü gelmedim düze,
Mahçup oldum sende, sevdiğim kıza.
Dünyada dünyalık gerekti bize,
Gaye bu, terkettim öz vatanımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Dargın bıraktın hep gelip gideni,
Gereğinden fazla tanıdım seni.
Çilenle çileden çıkarma beni,
Duy diyorum feryad-ı figanımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Nefis dostum olsa, seni severdim,
Ocağında imanımla göğerdim.
Tüm sevdiklerimi ben sana verdim,
Sevdiğim bir canı, ver cananımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

Ben sende her şeyi cok acı buldum,
Hatırladım lakin ben unutuldum.
Günüm vuslat olsa, yıl ayrı kaldım,
Al be! Senden gelen bu hicranımı,
Yeter artık dünya, sıkma canımı!

18.11.2005
Milano

Mahmut Buğrul