Halit Demirtaş Amca, yetmiş sekiz yaşında,
Güler yüzlü, sevecen, muhabbet telaşında…

Güvere ahalisi onu sever ve dinler;
Güldürür insanları, mizahla geçer günler!

Kamyonculuk yaparmış bundan elli yıl evvel;
Halit amcam hızlıymış, vız gelir yedi düvel!

Silifke’nin Tekir’i, Atatürk’ün mirası;
Doğasıyla doyumsuz bir çiftliktir burası…

Tekir’den dönüyormuş, yükünü boşaltmış da,
İki gence rastlamış, Bin dokuz yüz altmışda!

Halit Amca kamyona, bu iki genci almış;
Yol arkadaşı bulmuş, tatlı sohbete dalmış…

Gençler Erzurumluymuş, gezmek için gelmişler,
Deniz ve güneş için güneye yönelmişler…

Halit Amca’nın yüzü, dünya malını değer,
Hele bir de “atmaya” hızlı başlarsa eğer!

Çimerken kafasından suyu döker de tasla;
Hiç denize gitmemiş, yüzmeyi bilmez asla!

Gençler merak etmişler, denizle arasını;
Halit amca uyanık, yapmış numarasını;

“Ha balık, ha ben” demiş, havasını atarak,
Olmayan hünerine palavrayı katarak!

Susanoğlu’nu geçip Erdemli’ye giderken,
Misafir gençler demiş:”Vakit de hayli erken”

“Hünerini gösterip, biraz rehberlik etsen,
Kızkalesi Koyu’nda bize yüzme öğretsen? ”

“Elbette” demiş amca, “Öğrenmeniz tez olur,”
“Ben denize daldım mı, kara görünmez olur! ”

Birkaç dakika sonra Kızkalesi görünmüş;
Halit Amca bir anda heyecana bürünmüş…

Kıyıya yaklaşınca, gençlere “İnin” demiş,
“Kamyonu park ederken, sizler giyinin” demiş;

“Mayonuzu giyinip, bekleyin beni burda;
Kamyonu bırakayım, park yeri hemen şurda! ”

Gençler bekleye dursun, “Amca gelecek” diye;
Amca çoktan ulaşmış, o hızla Erdemli’ye!

Halit Amca çok korkmuş, bağ kalmamış dizinde,
Boğulmaktan kurtulmuş, “Palavra Denizinde! ”

Halil Gülşen