Dersin ki aşk emsalsiz insaf yok vefa kayıp
Geçmişe bir kör kurşun sık da göreyim seni
Madem ki sevgi kutsal ne günah ne de ayıp
Kaderin omuzuna yık da göreyim seni

Anka’nın kanadı ol kays’ın küllerinde yan
Ebabil ile dost ol yol eskit taşa giryan
Doğduğun ilk gün gibi öyle anadan üryan
Girdiğin o kapıdan çık da göreyim seni

Toprağın telaşesi gün doğumuna meğer
Hani dal incitmezdin gül niye boyun eğer
Madem ki öyle dersin bu aşk ölmeye değer
Benden önce ne varsa yak da göreyim seni

Ne söyler ne susarsın ne ölü nede diri
Gönlünün zarını soy aksın günahı kiri
Dün gece bende kalmış göz bebeğinden biri
Kalanı yuvasından sök de göreyim seni

Adını sevda koydun çiğnediğin zehire
Geceyi kana batır günü sür bu şehire
Kulaç vur her duada kutsadığın nehire
Çağlayıp ardın sıra ak da göreyim seni

Gönlüm ağır yaralı senden intikam alır
Tenim iyileşirde de ruhum komada kalır
Hani çok geç olmadan belki kendine gelir
Yüklenmiş artçı bir şok çak da göreyim seni

Madem ki sen bu yolu tek başına yürüdün
Madem ki diyar gurbet ölüsünü sürüdün
Madem ki benden bir şey eksiltmeden eridin
Yazgının önüne diz çök de göreyim seni