4
Yorum
0
Beğeni
4,0
Puan
1034
Okunma
Uzun zaman sonra şunu anladım
Ben yalnız, yazdıkça var oluyorum
Kaleme kan kardeş, söze can dostu,
Şiire en sadık yar oluyorum...
İlham bana yakar ise bir ateş,
Ruhum olur bazen çırak, bazen eş,
Bazı hepyek, bazı dübeş, bazı şeş,
Sanatın elinde zar oluyorum...
Hâlimi yalnızca kalem biliyor,
Zor zamanda koşup bana geliyor
Onunla tasayı, gamı siliyor,
Onunla derdimi karalıyorum...
Hayat bağ-bahçedir, şiir meyvaysa,
Aşk yemişi topla derde devaysa
Yar benim yazgıma gülen ayvaysa,
Ben bahta ağlayan nar oluyorum...
Hikmetim, bulurum derde telâfi
Özler pak olmalı, yürekler sâfi
Kendimle baş başa bırakın kâfi
Ben ancak çizdikçe var oluyorum,
Ben yalnız yazdıkça var oluyorum...
Hikmet NAZLI
5.0
50% (1)
3.0
50% (1)
Cevap Yaz
