Sürekli gidilen garip bir yer var
Çoluk-çocuk, bütün ekip gidiyor
Kimine sonunda bir kariyer var
Kimi biçemeden ekip gidiyor...


Adı okul konmuş, büyük bir yapı
Haftanın beş günü açıktır kapı
Su bulup yutana, şifadır hapı
Bulamayan hasta çıkıp gidiyor...


Sınıfta ders verir hergün hocalar
Ara sıra mola olur, zil çalar
Gençlik denen gece gündüz bocalar
Nesil taştan taşa sekip gidiyor...


Gidiyoruz amma, boşuna gardaş
Neresi medeni, neresi çağdaş
Belki de buluruz birkaç arkadaş
Onlar da bir zaman çekip gidiyor...


Torpili, yanlışı, hilesi bitmez
Lâkini, keşkesi, bilesi bitmez
Sıkıntısı, derdi, çilesi bitmez
İnsanın ömründen söküp gidiyor...


Kimisi sınıfta kalır üç-dörtkez
Sorsan, onun için bir şey farketmez
Bu düzen sürekli böyle çark etmez
Birileri, çomak sokup gidiyor...


Lafım yok doğruya, dürüste, merde
İlaçsa yaraya, dermansa derde
Fakat bu eğitim sistemi nerde ?!
Mezun olan rozet takıp gidiyor...


Bazısına ilim değil, top gerek
Biraz rak, biraz rep, biraz pop gerek
Artık bu düzene bir "stop" gerek
Başa gelen herkes bakıp gidiyor...


Eğitim-Öğretim tam bir yaygara
Dikiş tutmaz artık, kapanmaz yara
Küçücük veletler bile sigara
Tiryakisi olmuş, yakıp gidiyor...


Hikmet NAZLI