Gül kokan bir ilkbahar gününde gözlerim yüreğimin penceresinden bakarken seni fark etmesiyle güneşi daha da bir sıcak hisseder hâlde sana gelmeye çalışırken adım adım yaklaşan bu uzaklığın kazanılması zor hayallerimi bir fırtına gibi benden çalmışlığıyla yetinmeyip ince bakışlarla karanlıklar sonsuzluğunda bir dal buldurmaya çalıştırmasından yorulduğumu hissettiğimde seni düşünüp gözlerimin seni fark ettiği o andan sonra geçen her gün ki gibi uçsuz bucaksız duygulara sığındığım zamanda yüreğinden güzel bir söz duymak ve sevgine birazcık yaklaşabilmek umuduyla hislerimi bütünüyle olmasa da satırlara sarf etmeye ve her satırı sana olan masum hislerimle yoğurup nakşetmeye çalışmaktan başka daha güzel bir şey bulamaz ve gözlerinle yüreğin arasında kıvrılan ipince yolda yürüyebilmek isteğiyle açtığım şu gönlümü kırıp bükerek beni paramparça satırlara sürüklemenden çekinir ve çekingenliğimin başımın belası olması endişesiyle çıkıp karşına konuşma isteğiyle yanıp tutuşurken çeşit çeşit hayallerin güzellikleri arkasında sessizliklerin beklemesinden korkar vaziyette ne düşünürsün diye düşünmekten kendimi bir an bile alıkoyamaz bir tavırla gözlerin önünde gerçekten de sana söyleyebileceğim en güzel şeyi yani izninle seni sevmek istiyorum cümlesini kurmak için içimde yapmadığım şey kalmadığı gibi bu cümleyi kuramamanın üzüntüsünü yüreğimde her an hissediyor ve içinde bulunduğum bu üzüntülü durumdan karşılığında ne düşünürsen olumlu ya da olumsuz ne düşünürsen düşün mutluluk tarlalarının çitlerini hiç ama hiç aşamayacak duruma ancak gelebilecek olsam bile tek bir cümlenin bana yardım edebileceğini düşünmekte ve çekingenliğim yüzünden izin alamadan olmuşta olsa suskun kalmaman dileğiyle Seni Sevmekteyim…