Yaşamın bu son yolculuğunda
Açtığım pencerede sen yoksun
Pusuya yatmış bir mikro-organisma gibi
Vucuduma dağıldın benim

Çerçevesiz bir resim gibisin
Her dafasında yenileniyorsun
Her defasında canımı yakıyorsun
Çığlıklarımı duymasanda artık

Sensizliğime gömülmüş seni
Işık tutar gibi elimde
Sınırsız karanlığın içinde
Hala canlı, hala yakın tutuyorum kendime

Sevgi adına yaşanan sevgisizlikleri
...ve yalan sevdaları
Bir demet çiçekle süsledim
Gerçekle ilgili ne varsa, acıda olsa
Dibe bir not düştüm
Sana hediyem olsun diye gönderiyorum

Beni ne kadar sevdin, ne kadar özledin
İnatla ne kadar bekledin bilmiyorum

Yıldızlı bir gecede, gizemlerle dolu gökyüzünde
Yüreğimin bütün kapılarını kilitledim
Yalan olmayan bir tek ölümse
Adım adım yaklaşıyorum hedefime

Sensizliğin girtabında
Kapalı kapılar ardında
Dönüşü olmayan bir yolda ilerliyorum
Ruhuma aradığım sığınağım yok artık
Sen yoksun, ben yokum....