Üçe beş’e hiç bakmaz, yalvarmana aldırmaz

On iki eş’li ağa, kurşun ile saldırmaz


Takvimler hiç paslanmaz, insan hep aynı kalmaz

Dört mevsim de birleşse, hayvandan insan olmaz


Dil defteri ettendir, kemiksizdir duvarı

Dikkatli olmaz isen, sokar zehirli arı


Gözler ışıklı yol’dur seyreyle kafesleri

Cesetler toz, topraktır duyulmaz nefesleri


Aklını silgi sanma, günahı şeytan silmez

Cehennemde kalan kul, cennet nerede bilmez


Kalp kapısı kilitsiz, herkes girer içeri

Can bedende acizse, ölüm saplar hançeri


Göğe boyun büksen de , yeryüzünde dimdik dur

Toprağa oyun etme, o senden de cesurdur


Eziyet kendindedir, düşman kalbindir yine

Nankörlük eder isen, şeytan alır emrine


O’var mı diye sorma, bak yer, gök kılavuzdur

Sıkı tut yakasından, gençliğin boş havuzdur


Ruh yolcudur hep sende, boşa sevinme sakın

Huylarına iyi bak, ölüm can kadar yakın


Merak kirli kuyudur, isterse boğar seni

Dayak kinli bastondur, tutarsa yakar teni


Mutluluk sıhhatindir, başka yerde arama

Huzur ruhun tuzudur, sessizliği tarama


Dertleri kusar isen, hiç boş yere tiksinme

Dostun gül gibi ise, dikeninden çekinme


Nefsin bir lokmalık tat, yedikçe yer seni bak

Üç yüz altmış beşi at, dünya hep boş bir tabak

Nurcan Talay
30.04.2010