Ne güzelliğin kalır, ne gençliğin teninde
Sevgiyi kalpten atma, kalırsın terk içinde

Atlar hep koşmaz yolda, dinlenir bazen han’da
Bir gün kaçar soluğun, kalırsın uzağında

Çiğ lokmadır kelime, çok aldanma midene
Gel sevdaya kir katma , cennet almaz evine

Ah alma derler aşk’ta, yücedir seven arş’ta
Sanma kalır yanına, bir gün uyursun taş’ta

Hiç haykırma boşuna, Azrail paklar bil ki
Can yanarken ateşte, cehennem aklar belki

Hep kötüdür kandırmak, yalan çare değil ki
Düşman mert olsa idi, yılanlık etmezdi ki

Güvenme servetine, tutma cep deliğinde
Şeytana nispet edip , kalma namert elinde

Doğru varsa içinde, sevgi kalbin teridir
Bozulursa töresi, evi azap yeridir

Ay çözülse yerinden, kara çeker aşına
Güneş devrilse dağa, gök kalır tek başına

Kurur esen rüzgarlar, yağmur seslenmez daha
Kadir kıymet bilmezsen, ruhun uslanmaz daha

Yitirme insanlığı, kul kabında iyi kal
Nerde varsa kötülük, bilki hep ulur çakal

Söz söyle sağlam olsun, sır al içinde sakla
Verme ağzındakini, el keser kör bıçakla

Durma hem sev, hem kokla gül çok ise baharda
Çekinme hiçbir şeyden kan akarken damarda

Hadi tut gözlerinden,öp gezdir bebeğini
Bak ne mutlu insansın, haykır hep sevdiğini


Nurcan Talay
29.04.2010